Futbolli i femrave ne Shqiperi po merr vemendje çdo dite e me shume dhe jo vetem ne vendin tone. Ditet e fundit, ka qene portali italian “cartellinorosa” qe ka zhvilluar nje interviste me Ferdinand Jakun, presidentin e ekipit “Juban Danja” te cilin me te drejte e konsideron “babai i futbollit te femrave ne Shqiperi” ngaqe krijoi ekipin e pare te futbollit. Me poshte ndiqni te plote intervisten e dhene per kete portal:
Ekskluzivisht për Cartellino Rosa, patëm kënaqësinë të bënim një bisedë me Ferdinand Jaku, “babai” i futbollit të femrave në Shqipëri. Ferdinandi themeloi ekipin e parë të futbollit të vendit, Juban Danja, duke vazhduar me kalimin e viteve për të mbështetur në mënyrë aktive lëvizjen.
Nga lindi pasioni juaj për futbollin?
Futbolli është pasioni im, sporti im i preferuar. Që nga fëmijëria, futbolli ka qenë një pjesë e rëndësishme e jetës sime, një dashuri e madhe pasi kemi pasur shumë vështirësi, shumë pengesa siç ishtë periudha e diktaturës që ndikoi në mungesën e zhvillimit të vendit tonë. Por askush nuk arriti të më bëjë të humbas këtë pasion të mrekullueshëm.
Unë ndiqja ndeshjet e ekipit tim të preferuar, Vllaznia, në stadiumin e Shkodres së bashku me dy miqtë e mi më të mirë, të cilët fatkeqësisht nuk janë më atje, baben Vasë dhe vëllain Pjerinin. Së bashku kemi ndjekur ndeshjet e kampionatit shqiptar dhe ndeshjeve ndërkombëtare, me dashuri të gjithë së bashku. Unë jam përpjekur dhe ende përpiqem ta shpreh, në mënyrën më të mirë të mundshme, këtë dashuri për futbollin, gjithashtu për të, duke themeluar një ekip futbolli femrash për herë të parë në historinë e Shqipërisë.
Nga lindi ideja për të krijuar një ekip futbolli femrash?
Ndryshimet politike në Shqipëri kanë sjellë lirinë e mendimit dhe veprimit. Në këtë kontekst, unë u ndava nga familja ime, babai, nëna, vëllezërit, motrat, duke krijuar familjen time. Me profesion jam mjek infermier, kam punuar në Rragam, në Urgjencën e PoliKlinikes Shkodër dhe në Spitalin Rajonal të Shkodrës. Ndërkohë, në oborrin e shtëpisë, një ditë pata idenë të ndërtoja një fushë futbolli për t’i dhënë të gjithëve mundësinë për të luajtur, pasi mendova se ishte një veprimtari fitimprurëse për të mbështetur ekonominë e familjes.
Unë fillova dhe e zbatova këtë projekt në qershor 2004 me një fushe sintetike, ku u krijua një mjedis i mrekullueshëm shumë i njohur për tifozët e futbollit. Të gjithë u bëmë si një familje e madhe dhe të gjithë u argëtuam së bashku.Në shtëpi doja që të gjithë të luanin, gruaja ime Lizana, vajzat e mia Emanuele dhe Paula, djali im Vasko. Duke parë krahasimin mes burrave dhe grave, unë erdha me idenë për të organizuar një ndeshje futbolli vetëm me vajza.
Më duhet të falënderoj gruan time Lizanen që e përkrahu idenë time. Ka qene 06 shtatori i vitit 2005, rreth orës 16.00, kur filloi ndeshja e parë mes femrave, para pranisë së rreth 200-300 spektatorëve dolen ne fushe trajneri Marin Jaku, me femrat Lizane jaku, Terezina Lazri, Loreta Jaku, Teresa Illia, Mirela Illia, Eleni Marku, Agetina Marku, Albina Gjura, Manjola Ejlli, Veronika Ndreka, Agetina Ndreka, Emanuela Jaku, Terezina Ndoci, Marina Matia, Leonida Ndoci.
A jeni penduar ndonjëherë për këtë zgjedhje?
Në jetë secili ka qëllimet dhe ambiciet e tij. Ju mund të mendoni për të ardhmen duke planifikuar edhe aspektin financiar, por një histori e mirë si kjo që unë dhe njerëzit e mi kemi bërë, megjithë vështirësitë sociale apo ekonomike, unë mendoj se nuk mund të blihet, është e pavlerë. Nuk do të pendohem kurrë për këtë zgjedhje, ndihem shumë i kënaqur dhe krenar.
Si u ndjetë për të fituar kupën e parë?
Ka shumë momente të mira që lidhen me ekipin, por dua t’iu tregoj për emocionet që arritën edhe para fitoreve. Për shembull, më 28 nëntor 2007 morëm pjesë në një turne të organizuar nga gazetari i mirënjohur Genc Ymeraj, ishim 4 ekipe Tirana As, Juban Shkoder, Korca dhe Rubiku. Jubani u shpall fitues i këtij trofeu. Ose ndeshja e parë ndërkombëtare e organizuar si futboll 11 me 11 në “Loro Boriçi” me ekipin e Kosovës nga Prishtina; ose kupa e parë zyrtare e organizuar nga FSHF në sezonin 2011-2012, e luajtur në finale me ekipin Kinostudio Tirana. Një ndeshje e zhvilluar në kompleksin e Kamzes, me gola nga Advije Veliu, Anela Vishkulli, Emanuela Jaku dhe Klaudia Rrotani.
Për këtë ndeshje vlejnë të përmenden mediat e Shkodrës, Tv1 Shkoder, Rozafa, Antena dhe gazetarët, Gasper Marku, Gjergj Kola, Admir Uruci, Mejdan Zhivani, Gjon Gjeka, Anton Zalli, Nikolin Gjuraj, kameraman Saimir Çoku, etj. të cilët kontribuan në promovimin e futbollit të grave. Ato momente ishin një emocion i papërshkrueshëm dhe i paharrueshëm pasi e gjithë familja po realizonte ëndrrën e saj për të fituar kupën e Shqipërisë sepse gjithçka lindi nga një ide dhe së bashku me familjen që krijuam, të qenit në gjendje të fitonim atë kupë ishte një emocion i papërshkrueshëm.
-Çfarë mentaliteti ka në Shqipëri në lidhje me futbollin e femrave?
Në Shqipëri është e vështirë të kuptosh dhe të mbështesësh futbollin e femrave. Përkundër sakrificave që ne bëjmë duke i bindur prindërit që vajzat t’i lejojnë të luajnë futboll pasi është argëtuese, edukative dhe një dritare në jetën e tyre, shumë nga këto vajza kanë përfunduar arsimin e lartë dhe tashme janë bërë mësues ose trajnere futbolli.
Si përpiqeni t’i përfshini vajzat në futboll?
Nuk është e lehtë, duhet të bësh një punë të shkëlqyeshme, pasi ka shumë vajza që duan të luajnë futboll. Ne duhet t’i identifikojmë ato përmes shkollave, mësuesve, duke bindur prindërit dhe duke marrë çdo mbështetje financiare dhe kujdes të madh për këto vajza. Ne jemi të përkushtuar të sigurohemi që ata janë arsimuar si duhet. Dëshira e çdo vajze të vetme dhe e jona është që të veshim fanellën e Kombëtares shqiptare me krenari, një qëllim që e kanë arritur një numër i madh i vajzave të mia.
Si është atmosfera midis vajzave e stafit?
Vajzat tashmë kanë vite përvojë dhe kanë kuptuar që suksesi arrihet vetëm me disiplinë dhe punë të palodhur, kështu që ata i kuptojnë kërkesat e trajnerit, gjë që është gjithçka për të mirën e tyre. Marrëdhëniet dhe atmosfera në staf janë shumë të mira.
-Përveç futbollit, ne dimë se ju ndihmoni disa pakica në vend. Çfarë bëni për ta?
Komuniteti Rom dhe Egjiptian pata rastin të kontaktoj me drejtorin e shkollës Laç Vau Dejes, Marjan Peçin dhe me drejtorët e një shoqate, z. Kydret Shatza dhe Ali Lezha. Një bashkëpunim, gjithashtu me kontributin tim personal, krijuan një ekip për t’i bërë fëmijët të luanin dhe argëtuar, por me një kusht: Ata duhej të ndiqnin rregullisht shkollën si të gjithë fëmijët. Kjo iniciativë funksionon shumë mirë dhe sot ato janë pjesë e një kampionati amator në rajonin e Shkodres.
-Çfarë planesh keni për të ardhmen?
Kjo situatë pandemie na ka penguar pak, por kemi nevojë për mbështetje dhe vlerësim nga institucionet, pasi kemi vajza dhe djem të të gjitha moshave në grup që përpiqemi t’i largojmë nga zakonet e këqija. Ne mundohemi të edukojmë, transmetojmë disiplinë në jetë dhe sport, shumë herë edhe psikologjikisht, për të sqaruar se ato janë ndryshimi për të ardhmen e tyre dhe për të gjithë komunitetin dhe vendin.
Qëllimi ynë është që të rrisim numrin e vajzave dhe djemve në futboll dhe të përgatisim djemtë për ekipin e parë. Qëllimi ynë është të jemi pjesë e tre vendeve të para të kampionatit shqiptar. Shfrytëzoj rastin të falënderoj FSHF, për mbështetjen për vajzat në këto momente të vështira, duke shpresuar për ndihmë gjithnjë e më të madhe për futbollin e femrave. Falënderoj vërtet të gjithë, familjen time që më mbështetën në këtë projekt, vajzat, stafin, fansat, mediat, një falënderim vërtet i madh për të gjithë. Faleminderit gjithashtu per “Cartellino Rosa” për ketë që po bëni për të promovuar dhe rritur vetëdijen për futbollin e femrave.
