Antonio Marku është një futbollist i ri që luan për klubin Vllaznia. Antonio është një karakter unik sepse, përveç futbollit, merr iniciativa të ndryshme mjedisore për qytetin e tij, angazhohet në nxitjen e edukimit fizik për të rinjtë dhe është i njohur për nxitjen e shkaqeve të ndryshme në qytet.
Një i ri i arsimuar, dashuria e tij për atë që bën ai shihet lehtësisht në fjalët e tij dhe në intervistën që i ka dhënë nismës sonë. Çdo qytet në Shqipëri ka nevojë për një ëndërrimtar shpresëdhënës për vendin e tij si Antonio.
Ai ka dhene nje interviste per www.yjinitiative.wixsite.com te cilen mund ta ndiqni me poshte:
– Përshëndetje Antonio, rezultatet e tua tregojnë qartë se je futbollist i suksesshëm. Çfarë tjetër po punoni aktualisht, për shembull kemi dëgjuar për një projekt shumë interesant për rehabilitimin e qenve të rrugës …?
-Para së gjithash, gjithë kënaqësia është e imja që unë jam këtu sot me ju, pjesë e jush. Faleminderit për ftesën tuaj për respekt dhe vlerësim. Joanna Spaho, gazetare: – Kënaqësia është edhe e jona. Antonio Marku: – Sa i përket pyetjes suaj për futbollin, deri tani, falenderoj Zotin, gjithçka ka shkuar mirë. Të paktën në përgjithësi.
Personalisht, në lidhje me qendrën e rehabilitimit të kafshëve në Shkodër, nuk është për të marrë pjesë, por dëshira ime është të kontribuoj, të ndihmoj aq sa mundem, sepse i dua kafshët dhe përpiqem të jap pak ndihmë por me dashuri të madhe.
– Si duhet të jetë një aktivist dhe një lojtar në të njëjtën kohë?
– Për ta vënë atë të drejtë, futbolli është me të vërtetë një pjesë e rëndësishme e jetës sime, futboll profesional, kjo është një punë për mua. Por futbolli nuk është gjithçka që bëj. Këtu është fakti se unë jam një aktivist që është bërë pjesë e jetës sime që më pëlqen shumë dhe dëshiroj dhe jam i bindur se edhe kur përfundon futbolli, kjo pjesë e jetës sime do të ketë të paktën mundësinë për të vazhduar.
– Ju thoni se futbolli nuk është pasioni juaj i vetëm, a mund të ndajni me ne ndonjë hobi tjetër?
– Dua edhe peshkimin aq shumë. Besoj se është një pasion që kam fituar. E them këtë sepse shumë vite më parë, së bashku me gjyshin tim, erdha çdo verë për peshkim për rreth katër vjet rresht dhe atje u lind … Nuk kisha ndonjë dashuri të madhe për peshkim, por dëshiroja të qëndroja me të gjyshi dhe herët në mëngjes, çdo ditë e më shumë, që hapi zemrën time dhe sot mund të them me siguri se është hobi im i preferuar.
Edhe sot, kur gjej kohën e lirë shkoj aq shpesh sa mundem. Unë mendoj se nuk është e përhapur në Shqipëri, por unë inkurajoj njerëzit që të provojnë peshkimin sepse me ndershmëri, për mua është diçka shumë e bukur dhe ju jeni drejtpërdrejt në kontakt fizik me natyrën që ju jep paqe dhe qetësi.
– Po në lidhje me pasionin për futboll, si filloi ai? A nuk thonë se ajo erdhi edhe nga gjyshi juaj?
– Është nga gjyshi im. (Smiles). Në fakt, familja ime ka një traditë në sport në përgjithësi, por sidomos në futboll, për shembull gjyshi im ka qenë portier i Vllaznisë, xhaxhai im një portier për Vllaznisë, një tjetër xhaxhai ishte boksier, babai im ka qenë gjithashtu një portier, një xhaxha tjetër qenë një lojtar basketbolli.
Pra, nga rrethi familjar, unë u rrita me kulturën e sportit dhe gjithashtu mund të them se babai im është një gazetar sportiv, kështu që unë u rrita me sportin në familje, në gjakun tim dhe si mund të them se futbolli ishte caktuar ajo ishte aftësia ime për sport dhe unë fillova të futbolli dhe me futboll unë vazhdova.
– Shkodra njihet si djepi i futbollit shqiptar. Si mendoni se e mori këtë emër?
– Siç thoni, ne kemi një shprehje që thotë se ku “Një vend me zë nuk është pa diçka”. (Qesh). Këtë e them edhe sepse është e vërtetë që Shkodra është e njohur jo vetëm si djep i futbollit, por gjithashtu i njohur si djepi i sportit, artit dhe kulturës dhe kjo nuk ka ardhur në një ditë apo një vit apo në dhjetë vjet, por ka vijnë gjatë viteve dhe është pjesë e historisë që askush nuk mund ta fshijë.
Kjo për shkak se Shkodra në përgjithësi ka prodhuar shumë artistë, shumë muzikantë, shumë lojtarë dhe sportistë, kampionë dhe vazhdon t’i zhvillojë ato. Prandaj jam i bindur se Shkodra është djepi i sportit, artit dhe kulturës, por jo vetëm.
– Ju duket se jeni një person pozitiv, a nuk lidhet kjo me besimet tuaja fetare?
– E vërteta që çdo person ka të mirë dhe të keq në to, do të thotë që asnjë person nuk është i mirë, por përpiqem të jem pozitiv, të tregoj dashamirësi edhe kjo sepse unë u rrita në një familje ku vlerat e familjes ishin shumë të forta. Dhe unë mendoj se kjo është një nga arsyet kryesore përse jam sot, por gjithashtu dua ta lidh me faktin e besimit që thua, sepse besoj se Perëndia është dashuri dhe ai është autori, burimi i dashurisë dhe kjo dashuria që marrim prej Tij, përpiqem ta përcjell atë mes njerëzve.
– Ashtu si në fusha të tjera futbolli ka shumë sfida, si keni ardhur këtu?
– Është krejt e vërtetë. Kjo pyetje unë besoj se është pjesë e çdo atleti ose personi i përfshirë në bërjen e një karriere dhe për fat të keq në këtë botë ka shumë padrejtësi dhe jo gjithmonë është shpërblimi më i merituari. Por për mua personalisht, gjatë viteve unë kam hasur shumë vështirësi, por unë nuk jam vetëm. Është e rëndësishme që këto gjëra mund të thuhet se janë përmirësuar dhe forcuar edhe më shumë në jetë, jo vetëm me futbollin.
Një psikolog i famshëm thotë: “Futbolli është një metaforë për jetën”, ai gjithashtu do të thotë se ajo që ndodh në futboll zakonisht ndodh dhe në jetë, zhgënjime, dhimbje, gëzime, dhembje, dhe pengesa, këto gjëra kanë bërë dëm shumë, shumë kanë janë zhgënjyer dhe janë mërzitur dhe ndoshta kanë hequr dorë nga sporti. Shumë të tjerë i kanë forcuar dhe i kanë bërë ato të ecin përpara. Në rastin tim, mund të them se në përgjithësi, falënderoj Perëndinë, gjërat kanë shkuar mirë.
– Çfarë do të dëshironit të ndryshonit në Shkodër në mënyrë që shumë të rinj të qëndrojnë …
– Unë mendoj se çdo vend ka të mirën e vet dhe të keqen, por njerëzit nga natyra e tyre njerëzore gjithmonë duan diçka më të mirë, të paktën në mençurinë e tyre. Ndonjëherë funksionon, nganjëherë është e keqe, por për gjërat që nuk janë në duart tona, nuk kemi asgjë tjetër për të bërë.
Lidhur me Shkodrën, mendoj se ka problemet e veta, si dhe të rinjtë e Shkodrës. Gjithnjë e më shumë po shohim se shumë vlera që kanë ekzistuar më parë janë duke u dobësuar, duke u humbur, dhe më e keqja është zhdukja. Gjëja e parë që do të ndryshoja nëse do të ishte në duart e mia, siç flasim për të rinjtë, duhet të jetë dashuri për familjen. Dashuria e sotme për familjen po bëhet gjithnjë e më e venitur. Dhe kur zbehet shumë gjëra lëvizin negativisht, edhe më keq po humbasin parimet për jetën.
– Bisedoni për planet tuaja për të ardhmen …
– Tani ka shumë plane, shumë dëshira, por për momentin unë jam fokusuar në sport. Siç e dini, sportet janë të përkohshme dhe përpiqem që të kem një nga qëllimet e mia të paktën me sportet, kështu që nuk duhet të zhgënjehem pasi ta lë atë. Pra, plani im, pas futbollit besoj në zemrën time, kam një dëshirë për t’u përfshirë në trajnim.
Mendoj se kjo është diçka që më pëlqen shumë dhe në të ardhmen unë jam i etur të vazhdoj këtë udhëtim. Me fëmijët që më thonë të shkoj në fushën e stërvitjes, më pëlqen më shumë dhe ndjehem më tërheqës ndaj vetes. Pra, plani im dhe dëshira ime është që pas sportit të punoj në botën e trajnerit.
– Ashtu siç thoni ju doni të jeni trajner për fëmijët. Ju urojmë më të mirët në arritjen e kampionatit evropian. A doni të punoni si trajner në Shqipëri apo keni ndërmend të shkoni diku jashtë vendit?
– Pyetja e bukur. Unë do të them direkt se gjithmonë kam pasur qëllimin për të shkuar sa më shpejt që të jetë e mundur, sepse për të arritur qëllimet më të larta që duhet të shkosh jashtë. Sepse jashtë vendit ka privilegje dhe vlerësim më të madh për këto gjëra. Por unë mendoj se e dua këtë qytet, e dua vendin tim dhe dua të kontribuojë, aq sa mundem në vendin tim.
Pra, nëse kisha mundësi të zgjedhja midis suksesit të mirë në vendin tim dhe suksesit të mirë jashtë vendit, do të zgjedhja sukses i mirë në vendin tim. – Cilat janë arsyet pse largohen shumë futbollistë shqiptarë? – Arsyet janë të ndryshme. Unë mund të them padrejtësitë, të cilat janë një arsye kryesore. Unë nuk jam duke thënë se nuk ka padrejtësi, ne e dimë se ka kudo, por ndoshta jashtë talenteve dhe vlerave janë më të vlerësuar.
Një arsye tjetër është se nuk vlerësohet se sa duhet të bëhet jashtë sportit, jo vetëm moralisht por financiarisht më shumë se në Shqipëri. Këto janë arsyet kryesore që një lojtar do të thotë dhe do të dalë pa dyshim.
– Ju falënderojmë për intervistën, ju uroj suksese të mëdha dhe pse jo, mos ikni kurrë nga Shqipëria.
– Faleminderit dhe ishte një kënaqësi e madhe që u njohëm. (Smiles).
www.yjinitiative.wixsite.com
