Nëse pas një derbi kampionësh, një gjysmëfinaleje europiane të fituar 2-0, ju ende keni një shije të hidhur në gojë, do të thotë se raporti i ndeshjes nuk fotografon dhe pasqyron epërsinë e parë në fushë. Inter fitoi. Ose më mirë akoma: Interi i Inzaghit fitoi. Mund të kishte fituar më thellë, t’i mbyllte llogaritë e kualifikimit, të kishte bërë gati valixhet për në Stamboll.
Dy pritje të shkëlqyera nga Maignan, shumë rinisje të pashfrytëzuara siç duhet, një penallti e dhënë dhe më pas e hequr, një tjetër e kërkuar dhe e pa dhënë. Gjithsesi, ndërsa pritet gjysmëfinalja e kthimit, nga tani deri të martën do të vazhdojnë të rriten rrahjet e zemrës së dy grupeve etnike milaneze, deri në nivele të rrezikshme. Gjysmëfinalja e parë shënoi fitoren e qartë të Simone Inzaghit.
Pas asaj në Doha dhe në kampionat, një tjetër përballje në të cilën trajneri i Interit përgatiti dhe lexoi lojën më mirë se kolegu kuqezi. Me pak fjalë, Inzaghi është më i mirë se Pioli. Njëri i sharë shumë shpesh muajt e fundit, tjetri shumë më i përkëdhelur, çudira dhe paradokse të një futbolli që shpërthen dhe gllabëron gjykimet me ndërprerje.
Por Interi i Simones, pasi ka kapërcyer periudhën e zezë të dimrit të vonë/pranverës së hershme (për të cilën ka kaq shumë për të thënë në lidhje me mundësitë e krijuara gjithmonë dhe tepër të pashfrytëzuara) është sot “top”, që udhëton me një ritëm sa kundërshtarët nuk ia dalin (pas humbjes në ‘San Siro’, nuk ishte rastësi që Sarri foli për një “skuadër me kapacitetin më të lartë motorik”).
Inzaghi nuk ka bërë asgjë të keqe mbrëmë. Zgjedhja e Dzekos si partneri i Lautaros? Krejtësisht me vend. Preferenca për Calhanoglu në mesfushë? Perfekte. Mkhitaryan i paprekshëm, Acerbi thelbësor. Dhe kushdo që hyri si zëvendësues, qoftë Brozovic apo Lukaku, e bëri këtë me qëndrimin e pretorianëve, në mbrojtje të liderit të tij.
Lojë e shpejtë, vertikale, e arsyetuar. Interi driblonte pak, është e vërtetë, por e mbërtheu kundërshtarin në një teh të mprehtë. Mbrëmja e djeshme nuk ishte vdekjeprurëse, ky është i vetmi defekt në një lojë ndryshe dhe perfekte. Të martën e ardhshme, gjysmëfinalja e kthimit. Një hap larg realizimit të një ëndrre të madhe./telesport/
