El Clasico. Asnjë fjalë nuk mund ta zëvendësojë vëmendjen e botës sportive, për një ndeshje mes dy superfuqive më të mëdha në futbollin botëror. Real Madrid dhe FC Barcelona krijojnë ndarje midis klasave shoqërore dhe qëndrimeve politike në mes të një të kaluare të luftës civile. Dy qytetet më të mëdha në Spanjë, kryeqyteti kombëtar i Madridit dhe Barcelona kryeqyteti i rajonit katalan që kërkojnë pavarësinë, janë qytetet kryesore të një derbi që shihet nga gati 400 milionë njerëz në mbarë botën.
Histori e re shkruhet çdo herë që këta rivalë hyjnë në fushë me disa nga lojtarët më të mirë në botë, duke luajtur për të provuar aftësitë e tyre dhe për të udhëhequr ekipin e tyre drejt fitore.
Rivaliteti ndërmjet dy klubeve më të suksesshme në futboll filloi me një mbingarkesë të injoruar politike dhe kontrastonte në mënyrën se si ishin krijuar të dy klubet.
FC Barcelona u themelua nga Joan Gamper së bashku me disa lojtarë të huaj në vitin 1899, pasi Madridi e kishte klubin e tij të themeluar me spanjollë në krye në 1902. Madridi ishte konsideruar si qendra politike dhe sociale e Spanjës. Rivalitetet rajonale do të gjeneroheshin për shkak të fokusit të kombit në Madrid, i cili gjeografikisht ishte gjithashtu në qendër të Spanjës.
Kur Mbreti i Spanjës, Alfonso XIII, erdhi në fron në vitin 1902, Madridi organizoi një turne dhe ftoi Barcelonën dhe Baske Vizcaya. Barcelona e mposhti Real Madridin me rezultat 3-1, por ra në Basques në finale me rezultat 2-1. Seriali mes klubeve do të vazhdojë për një dekadë, me katalanasit fitimtarë në shumicën e përballjeve. Rivaliteti do të fillonte të merrte parimet konkurruese të tij në vitin 1905.
La Liga spanjolle u themelua në vitin 1929, me dhjetë skuadra. Barcelona priti Real Madridin në raundin e dytë të ligës së re, me vizitorët që mbizotëronin 2-1. Klubi katalan do të shlyente favorin me një fitore 1-0 në Madrid dhe do të fitonte ligën. Pavarësisht dy titujve të Real Madridit në vitet e para të kampionatit, Athletic Bilbao ishte ekipi më i fortë në Spanjë gjatë viteve që çuan në Luftën Civile Spanjolle.
FC Barcelona u konsiderua si simboli i popullit katalanas nga qeveria qendrore në vitet 1930. Gjenerali ushtarak Francisco Franco, i zhgënjyer me ndryshimin e klimës politike në Spanjë me rënien e monarkisë, krijoi një Coup d’etat në vitin 1936, duke çuar në një fitore të përgjakshme të Luftës Civile për anën e tij nacionaliste në vitin 1939.
Një nga viktimat më të hershme ishte pastaj kryetari i Barcelonës Josep Sunyol, i cili u ekzekutua pa gjyq nga forcat frankoiste.
Rezultati më dramatik erdhi në vitin 1943, gjatë Luftës së Dytë Botërore. Në gjysmëfinale të Copa del Rey, u quajt si Copa del Generalísimo në nder të regjimit të Frankos, Reali u poshtërua në ndeshjen e dytë nga Barcelona me rezultat 11-1 pas ndeshjen e parë 3-0. Drejtori i sigurimit të shtetit Frankos u dha shpërblim monetarë para ndeshjes në Madrid, dhe i kujtoi klubit se ata ishin duke luajtur për “bujarinë e regjimit”.
Rezultati erdhi si një shfaqje e shkallës së fuqisë që Franco kishte mbi Spanjë . Barcelona FC u detyrua të ndryshojë emrin e tyre në FC Barcelona, dhe u hoq flamuri katalanas në simbolin e tyre.
Pavarësisht këtyre kohërave të vështira për Barcelonën, motoja e klubit “Më shumë se një klub” u zhvillua rreth kësaj kohe dhe klubi do të fitonte tituj në vitet 1940. Në vitin 1953, dy rivalët ishin në garë për të blerë sulmuesin superstar Alfredo di Stéfano. Di Stéfano, “Shigjeta e artë” nga Argjentina, konsiderohet si një nga futbollistët më të mëdhenj të të gjitha kohërave sot.
Pas viteve të suksesit me ekipin kombëtar River Plate, di Stéfano mori eksperiencën e tij në Kolumbi me Los Millionarios.
Në garën për të nënshkruar me Stéfano, do të ishte Barcelona që goditi së pari. Por, Barcelona nuk arriti një marrëveshje me River Plate, të cilin FIFA e njohu si ekipin që do të vendoste për Di Stefanon. Pas një periudhe të gjatë bisedimesh me rrethana të diskutueshme, Real Madrid përfundoi blerjen e Stefano duke i paguar River Plate shumën që ata kishin kërkuar.
Si rezultat, ky veprim do të rezultojë në një periudhë të dominimit për Los Merengues, ku Real Madrid do të fitojë tetë tituj La Liga, një Copa del Rey, pesë Kupat e parë të njëpasnjëshme evropiane dhe një Kupën Interkontinentale nga 1953 deri 1964.
Në vitin e tij të parë ndeshje kundër Barcelonës, di Stéfano do të shënonte dy nga tetëmbëdhjetë golat e tij kundër klubit katalanas në të gjitha ndeshjet.
Gjatë viteve, kontrastet se si funksiononin të dy ekipet u bënë të dukshme, por shumë efektive. Ndërsa Real Madrid kishte një prirje të bazuar në biznes, duke ofruar fituesit dhe lojtarët për të luajtur për ta, FC Barcelona ushqehej dhe zhvilloi lojtarët e tyre përmes sistemit të tyre.
Kur ylli i kohës Johan Cruyff iu bashkua Barcelonës nga Ajax për një shumë rekord prej $ 2 milionë, do të ndihmonte të sillte titullin e parë tek Barcelona që nga viti 1960, duke përfshirë edhe një fitore të theksuar 5-0 në Madrid. Një produkt i stilit “futbolli total” në Holandën e tij të lindur, Cruyff ndihmon të ndërtohej një stili loje që Barcelonën do ta bënte njohur edhe sot.
Pas vdekjes së Frank në 1975, shteti politik i Spanjës do të restaurohej, por pasioni i zjarrtë i përbashkët i të dy klubeve vazhdoi. Aksionet do të rriteshin edhe më shumë gjatë viteve me më shumë ndeshje, pasi rivaliteti i tyre ngadalë filloi të eklipsonte atë të ekipeve të tjera të kombit, shpesh duke konkurruar vetëm me njëra tjetrën për tituj.
Madje edhe më shumë legjenda dhe idhuj do të zinin vendin e tyre në këtë rivalitetit. Luis Figo, ikona e futbolli portugez, luajti për Barcelonën dhe u kthye në idhull për tifozët, por Figo u bashkua me Real Madrid në vitin 2000 dhe u akuzua nga katalanasit për tradhti të shkallës së lartë. Ronaldo, sulmuesi fenomenal brazilian, gjithashtu kërceu anijen nga Barca në Real, edhe pse pas disa sezonesh.
Real Madridi formoi një grup të fortë në fillim të shekullit të 21-të. “Los Galacticos” ishte nofka për yjet e Real Madrid që dominuan në La Liga në vitin 2000 dhe 2006. Lojtarët si David Beckham, Zinedine Zidane, Raul, Fabio Cannavaro, Figo dhe Ronaldo, përkundër talentit, ata nuk arritën të fitonin një titull të madh nga 2003 në 2006.
Barcelona luftoi me yjet e tyre. Deco, Ronaldinho, Samuel Eto’o dhe Rafa Marquez do të punojnë së bashku me lojtarët vendas Victor Valdez, Carlos Puyol, Andres Iniesta dhe Xavi.
Kohet e fundit, epoka e Pep Guardiola tek Barcelona dëshmonte për një nga anët më të mira në futbollin modern të Barcelonës, me Lionel Messi, Xavi dhe Iniestan që krijuan stilin “Tiki-taka” që do të kishte një sukses të madh.
Real Madrid u rikthye sërish në metodën e tyre të Galaktikos, ku do të afronte në ekip lojtarë të mëdhenj për shuma të mëdha parashë. Kujtojmë këtu lojtarin Uellsian, Gareth Bale dhe James Rodrigues, të cilët mbështesin strategjinë e Cristiano Ronaldos.
Por këto shuma marramendëse iu shpërblyen më së miri Real Madridit, duke fituar Champions Leaguen dy vite me radhë 2015/16 dhe 2016/17, respektivisht titujt e 11 dhe 12 të fituar. Ndërsa në vitin që lamë pas ata triufuan edhe në La Liga, Superkupën e Europës dhe të Spanjës, po ashtu së fundmi edhe Botërorin e Klubeve./Tiranatoday.com/
