Michel, me emrin e plotë Miguel Ángel Sánchez Muñoz, është trajneri i momentit. Një nga trajnerët më të shquar, të paktën, këtë sezon, së bashku me Thiago Motta e Bologna, Xabi Alonso i Bayer Leverkusen, Francesco Farioli i Nice, Roberto De Zerbi i Brighton. Ndër lajmet e shkëlqyera të futbollit ndërkombëtar është edhe trajneri i Girona, skuadrës që në mënyrë të bujshme kryeson La Liga-n spanjolle.
Një skuadër shumë e vogël, e cila megjithatë është bërë shumë më e famshme sesa të qenit thjesht “alter ego” me kosto të ulët për Barcelonën. Bëmat e saj në kampionat janë të qarta. Jo vetëm virtyti, pas saj qëndron forca ekonomike e gjigantit “City Football Group”, por gjithçka nuk mund të shpjegohet vetëm me paratë arabe. Ekziston edhe një dorë e shkëlqyer taktike, ajo e një trajneri që Txiki Begiristain dhe gjithë Manchester City po e vëzhgojnë me vëmendje të thellë.
Kush është Michel? Karriera e tij si futbollist është e mirë, si flamur provincial, pra si drejtues dhe kapiten i Rayo Vallecano, një nga klubet më identifikuese dhe unike në panoramën iberike e më gjerë. 186 paraqitje pas debutimit të tij, 177 të tjera përpara se “t’i varte këpucët në gozhdë”. Një karrierë si futbollist që zgjati mbi 20 vite dhe më pas nisi të drejtonte fillimisht ekipin e të rinjve të Rayos dhe më pas ekipin e parë.
Ai u shkarkua, më pas shkoi te Huesca dhe fitoi “Segunda Division”. Edhe këtu erdhi shkarkimi, me klubin e fundit si trajner në La Liga. Girona besoi në të, shkoi në “play-off”, qëndroi në La Liga duke mposhtur Eibar dhe Tenerife. Ai e shpëtoi skuadrën duke e çuar në vendin e dhjetë historik, çka ishte vetëm fillimi i një historie të jashtëzakonshme, për të cilën po shkruan kapituj të mrekullueshëm dhe epikë javët e fundit.
Si luan Girona? Me skemën 4-3-3, edhe nëse në fazën e përgatitjes njëri mbrojtës i krahut zgjerohet dhe tjetri ngushtohet, falë edhe fleksibilitetit të madh e aftësisë së qendërmbrojtësve për topin. Njëri qëndron në qendër, tjetri shkon të luajë me anësorin, mbrojtësi i majtë zakonisht shkon të luajë me anësorin. Gjithçka sillet rreth lojtarit të lojës, Aleix Garcia, i cili gjithashtu bie mes dy qendërmbrojtësve, por tenton të mbetet i vetmi njeri që krijon hapësirë dhe dritë midis reparteve.
Kështu, Yangel Herrera dhe Martin, dy mesfushorët, kanë mundësinë për të shtyrë përpara, ndërsa anësorët sulmues fokusohen shumë në lojërat e vetme dhe shkëmbimet në zonën e ngushtë. Të dy mëngjarashët, Tsygankov dhe Savinho, janë lojtarë të shpejtë dhe të paparashikueshëm, të cilët shfrytëzojnë hapësirat e krijuara nga sulmuesi Dovbyk, një tjetër mëngjarash i fortë fizikisht, që di të fitojë shumë duele në zonë. Në fazën mbrojtëse, Michel i udhëzon lojtarët e tij të vendosen me 4-3-3 ose 4-4-2./telesport/
